İlk videomu,uykumun tutmadığı bir sabah çekmiştim.Bugüne kadar kendimi hep dizi ve film setlerinde denediğimi,ancak genellikle şans bulamadığım için olumsuz sonuçlar aldığımı gördüm.Bu nedenle, hem oyunculuk,hem kamera açısı hem de montaj yeteneklerimi denemek adına o günün sabahı iyi ki o videoyu çekmeye karar vermişim.O sabah çektiğim videonun montajını bitirmesi çok uzun sürmedi.O günün akşamı, video galeride duruyordu;video bana bakıyor,ben videoya bakıyordum.Açıkçası paylaşmaya çekiniyordum,daha önce böyle bir deneyimim olmadığı için ve çevremdeki insanların ne diyeceğini bilmediğim için.Ancak cesaretimi topladım ve videoyu paylaştım.Ardından telefonumu uçuş moduna aldım,sanki tüm dünya seyredecekmiş gibi.Uçak modundan çıkardığımda birkaç beğeni ve iki tane de yorum vardı.Elbette,istatistik olarak çok büyük bir beklentim yoktu, ama o gün bu medeni cesaretimi topladığım için çok ama çok sevinmiştim.

Askere tam yaşımda gitmiştim. 19 yaşımda başvurumu yapmıştım ve 20 yaşımda alınacaktım. Buraya kadar her şey mükemmel gibi duruyor, fakat bu süreçte video planlamasını sakin bir şekilde yapmam gerekiyordu ve aynı zamanda çok tecrübesizdim. O yaşlarda o süreci sakin ve planlı bir şekilde yöneten 19 yaşındaki Mesut'u takdir ediyorum. Toplamda 15 tane video stoğum vardı ve bu, beni tam 6 ay idare ediyordu; haftada 2 video atarsam, ne eksik ne fazla. Telefonumu çok yakın bir arkadaşımı teslim etmiştim. Kendisine çok teşekkür ediyorum; asla aksatmadan, ona verdiğim tarihlerde videoları paylaşmıştı. O sürecin hayatıma kattığı en büyük şeylerden biri de, güzel şeylerin devam etmesi için ne kadar zor durumda kalsan da içindeki zorlu duruma hayal ettiğin o güzel planları katman. Zorluklar elbette geçer, fakat bugünkü zorluklarıyla yarının hedeflerini bir tutarsan, hayatta güzel şeylere ulaşman çok zor olacaktır.